Bugün cumartesi... Eskiden olsa hemen sokağa çıkmak isterdim ama uzun zamandır hafta sonlarını evde geçirmek istiyorum lakin ne mümkün.
Bu cumartesi de toplantılar sebebiyle yine çalışmak zorundayım.Sıkıcı tarafları anlatmakla bitmez ama beni asıl sıkan ne iş nede toplantılar. Hayat bir şekilde kendi mecrasında devam ediyor. beni üzen bir başkasının hayatı ve sorunu çözemiyor hatta yardımcı dahi olamıyor olmak.
Çok sevdiğim bir arkadaşımda bipolar bozukluğu var. ve 1-2 aydır hastaneye yatacak kadar derinleşti durumu. etrafında olup ona destek vermek iyi hoşta, bir işe yaramıyor ne yazıkki ve hatta yanında olanların hayatınıda etkiliyor.
Hastalığı biraz araştırdım ve anladığım kadarıyla ilerlemesi durumunda sizofren benzeri bir hal alabilirmiş. İçim daraldı yazarken bile. Üzgünüm...
Hiç yorum yok:
Yorum Gönder